Product Overview
Samenvatting
Recensie van Frits Baarda in Focus nummer 6, juni 2010Luchtfotografen zijn er genoeg, maar de meesten doen hun werk vanuit een vliegtuig. Rotterdammer Gerco de Ruijter staat op de grond en maakt toch de mooiste luchtfotos. Een vlieger aan een touw is zijn gereedschap. En een camera natuurlijk, die bevestigd aan een statiefpoot vanaf tientallen meters hoogte loodrecht naar beneden kijkt. Zo verdient de zweeffotograaf sinds 1993 zijn brood.Zo kreeg hij een opdracht van Atelier Fryslân, een bureau voor landschapsinrichting. Dat wilde de rijke schakering van het Friese landschap (dijken, stuwwallen, weilanden, veen, waterplassen) op een aparte manier laten vastleggen. Friezen mochten suggesties doen, hun favoriete plekken doorgeven en Gerco de Ruijter moest er vlieger- fotos van maken. Niet alle ideeën bleken even geschikt. Hij zocht een twintigtal plekken op en nog iets minder vonden hun bestemming in een boekje.Als je erin kijkt raak je eerst ontregeld. Waar ben ik? Wat zie ik? Een horizon ontbreekt geen hoogte of laagte, alleen maar lijnen, vlakken, rondingen en kleuren. Soms iets herkenbaars, een werf, een kerktoren, een wandelaar met hond op een dijk. Er zijn weinig punten om je als kijker aan vast te houden. Dan komt de fascinatie: wat een overweldigende schoonheid vanuit de lucht! De fotograaf is op een toevallig moment op een uitverkoren plaats, maar een dag later had het er heel anders uitgezien. Abstract realisme, noemt de fotograaf het zelf. Als kijker zweef je letterlijk en figuurlijk, tussen wat je herkent en wat je oog streelt.De oude scheepswerf bij Workum is even mooi als het abstracte lijnenspel van de zeedijk bij Zurich. De fotograaf had alleen maar een vermoeden van schoonheid toen hij beneden stond, met het vliegtouw en een afstandbediening in de hand. Zes opnames per camera-oplating kon hij maken; een strenge keuze was dus gewenstDe negentien fotos in het boekje zijn beslist geen toevalstreffers, hier is de hand terug te vinden van een meester.