De Woonschepenhaven

Samenvatting
De Woonschepenhaven In 1941 liet de gemeente Groningen alle woonschepen uit de binnenstad wegslepen. Bestemming was de nieuwe Woonschepenhaven aan het Eemskanaal. Om de orde en rust te handhaven, dacht de wethouder aan een politiepost. Inspecteur Jan Zwart had een beter idee: hij stelde voor Anton Weverink (*1899) aan te stellen als havenmeester. Tot 1966 zwaaide 'de ouwe' de scepter over deze uithoek van de stad. De Duitse bezetting drukte een zwaar stempel op de gemeenschap. Na de bevrijding door de Canadezen kwam het verenigingsleven tot bloei. Toons sportieve inslag en talent als trainer bezorgden de teams van Door Eendracht Sterk, de buurtvereniging die nog steeds bestaat, menige overwinning. 'De Woonschepenhaven' is persoonlijk en historisch. De toegankelijke stijl van Anton Weverink jr. (*1929) maken de spanning en het gevaar van de oorlog voelbaar: Duitsers die het schip van de familie bestormen, bommen onder de brug en de verzetsgroepen waar 'de ouwe' bij betrokken was. Het boek bevat ook de biografie van de grote, sterke man die op de haven (en thuis) de wind er goed onder had. 'De ouwe' was eigenwijs, streng voor zichzelf en anderen en zeer sportief. Hij liep hard, was baanwielrenner en had succes als militair paardentrainer. Hilarisch zijn de scènes waarin hij te paard een trein inhaalt en zijn volgzame viervoeter meeneemt naar de eerste verdieping als hij thuis gaat koffiedrinken ('paard in de gang'). Anton Weverink jr. voegt er zijn eigen bewogen levensverhaal aan toe. Een persoonlijke en onderhoudende geschiedenis van een eigenzinnig stukje Stad.