Product Overview
Samenvatting
De Europese Studentenrichtlijn reguleert en stimuleert de migratie van internationale studenten naar en binnen Europa. Ook het beleid van de nationale overheden is gericht op het positioneren van het eigen land als zeer aantrekkelijke studiebestemming. Daarbij leiden de wens om de meest prestigieuze instelling in de verschillende ranglijsten te zijn en de forse bedragen die aan collegegelden moeten worden betaald, tot concurrentie. Dit boek gaat over twee instrumenten van zelfregulering bij de werking van de Studentenrichtlijn in vijf Europese lidstaten. Allereerst het convenant ter versnelling van de procedure voor de verlening van verblijfsvergunningen voor internationale studenten. Daarnaast de gedragscode betreffende de kwaliteitseisen voor de toelating van internationale studenten, de ontvangende onderwijsinstelling en het aangeboden hoger onderwijs. De resultaten zijn vergeleken met twee lidstaten die alleen overheidsregulering kennen.Is een onderwijsinstelling wel de meest voor de hand liggende partner voor de overheid om op basis van vertrouwen vergaande afspraken mee te maken? Dit onderzoek heeft aangetoond dat het vormgeven van de toelatingsprocedure op basis van een convenant zeer succesvol is.De prominente plaats voor zelfregulering door middel van de gedragscode in Nederland is, vergeleken met de andere landen met gedragscodes, echter uitzonderlijk. Bij zelfregulering hoort een goede verantwoording en adequaat horizontaal toezicht. En juist dat is in de onderzochte landen nog onvoldoende ontwikkeld. Het gedrag van onderwijsinstellingen verdient een strikte controle; daartoe is zelfregulering alleen niet toereikend. Een systeem van wettelijke regulering, aangevuld met een gedragscode die kan dienen als kwaliteitszorgen marketinginstrument, is daarom verkieslijker.